Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami. Na ich widok rzekł do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.”

Łukasza 17:12-19


Kiedy jest źle łatwo nam wołać do Boga, prosić o Jego pomoc. Ale czy zastanawialiście się, co najczęściej robimy, gdy Bóg nas wysłuchuje? Nie wiem jak wy, ale mi się zdarza, że zapomnę być wdzięczna Bogu za to, co zrobił, albo tylko na chwilę pamiętam, a potem tyle jest obowiązków, że zapominam, co dla mnie zrobił Bóg. Nasze dziękczynienie dla Boga jest naszą siłą, otwiera drzwi do uzdrowienia, rozwiązań dla naszych sytuacji, w których jesteśmy. Bądźmy blisko Boga, kiedy jest dobrze nie ograniczajmy się do tego, że jesteśmy z Bogiem tylko wtedy, kiedy jest źle. Bóg chce być częścią całego naszego życia, całego naszego czasu. Myślę, że Bogu jest przykro, kiedy pamiętamy o Nim tylko wtedy, kiedy mamy problemy.

Nie pozwólmy się zapędzić w miejsce gdzie nie ma na naszych ustach chwały i dziękczynienia dla Boga, bo wtedy przychodzi narzekanie.

Postudiujcie sobie Psalm 19