Pragnę służyć Panu jak najpiękniej On działa w moim życiu On ma jakieś dla mnie plany pewny projekt cały czas wypełniam Jego wole czym bardziej Go poznaje tym goręcej Go pragnę , spotykam Go wszędzie na ulicy , w Kościele podczas Mszy , na osobistym spotkaniu , w domu , w pracy praktycznie można powiedzieć że wszędzie . Wiem , że kiedy ćwierkają ptaszki czyli On daje znak, kiedy pada deszczyk to płacze , kiedy słońce świeci to On się znajduje w promieniach i patrzy na nas z góry KOCHAM GO bardzo

sobota, 3 maja 2008

Kwestia imienia Bożego. Tytuły odnoszące się do Boga

1. Imię a tytuły. We współczesnej kulturze zachodniej imiona są jedynie etykietkami pozwalającymi odróżnić jedną osobę od drugiej. W czasach biblijnych imiona miały głębsze znaczenie, ponieważ opisywały cechę charakteru danej osoby lub rolę, jaką miała spełnić. Na przykład Bóg zmienił imię Abrama („wzniosły ojciec”) na Abraham („ojciec mnóstwa”) - 1 Mojżeszowa 17:5. Jedynym osobistym imieniem Boga Izraela było imię Jahwe. Wszystkie inne nazwy odnoszące się do Stwórcy są tytułami lub określeniami. Tytuły Boga m.in. wyrażają cechy Jego charakteru lub Jego wielkość, np. Bóg Najwyższy, Bóg prawdy, Bóg święty, Bóg wieczny, Bóg wszechmocny, Bóg żywy, Król, Majestat, Mocarz, Najświętszy, Nauczyciel, Odkupiciel, Ojciec, Pan, Pasterz, Prawodawca, Prawy, Sędzia, Skała, Starodawny, Stwórca, Szczęśliwy (Błogosławiony) Bóg, Tarcza, Twórca, Wielki Bóg, Wybawca (5 Mojżeszowa 32:8; Izajasza 40:28 itp.)

2. Imię Jahwe. W Starym Przymierzu Bóg objawił się jako Jahwe. Imię to było zapisane za pomocą czterech spółgłosek hebrajskich (tak zwany tetragram): Jod, He, Waw, He, odpowiadających naszym J H W H. W Starym Testamencie występuje ono ponad 6 tysięcy razy. Wchodzi w skład znanego nam zwrotu „Alleluja”, po hebrajsku „Hallelu-Jah”, to znaczy „chwalcie Jah” (skrócona forma imienia Jahwe). Co ciekawe, w piśmie hebrajskim nie zapisywano samogłosek. Dopiero w V wieku n.e. uczeni żydowscy wynaleźli system samogłoskowy. Polegał on na tym, że w spółgłoskowym tekście Biblii Hebrajskiej nad każdym słowem umieścili znaki samogłoskowe (kropki i kreski) pozwalające właściwie odczytać dane słowo. Niestety, nad tetragramem JHWH umieścili znaki e-o-a, ponieważ Żydzi już od dawna nie wymawiali imienia Jahwe, lecz słowo Adonaj, Pan. Dlatego nie ma stuprocentowej pewności co do tego, jak wymawiano imię Boże. Na pewno nie brzmiało ono Jehowa - ta wersja powstała na skutek pomyłki. Najbardziej udokumentowaną formą tetragramu jest Jahwe. Według ostatnich badań imię Jahwe znaczy „On sprawia, że jest”, to znaczy „On sprawia, że mają miejsce wydarzenia” (z naciskiem na udział Boga w tych wydarzeniach). Komentarzem do imienia Bożego są słowa samego Boga z 2 Mojżeszowej 3:14: „Jestem, który jestem” albo „Będę, kim będę”. Sens tego wyrażenia jest następujący: Bóg będzie taką Osobą dla Swego ludu, jaką objawią Jego zbawcze czyny względem niego.

3. Jakim imieniem powinni określać Boga chrześcijanie? W Nowym Testamencie imię Jahwe praktycznie nie występuje. Pan Jezus najczęściej określał Boga słowem „Ojciec” lub „Abba” (prawdopodobnie „Tata”) - Marka 14:36; Mateusza 5:45; 23:9. Przez wiarę w Jezusa Chrystusa jako naszego Pana i Zbawiciela zostajemy adoptowani do rodziny Bożej i stajemy się dziećmi Bożymi, dlatego my również możemy Boga nazywać naszym Ojcem (Galacjan 3:26; 4:6). Ale to jeszcze nie wszystko. Bóg objawił się najpełniej w Osobie Jezusa Chrystusa, dlatego hebrajskie imię Jehoszua, czyli Jezus, zawiera w sobie imię Boże Jahwe i znaczy „Jahwe jest zbawieniem”. Imię Jezus jest jedynym imieniem, w którym możemy być zbawieni (Dzieje 4:10-12). Bóg Ojciec postanowił, żeby imię Jezus było wywyższone ponad wszelkie imiona (Filipian 2:9-11). Nie znaczy to, że mamy modlić się wyłącznie do Pana Jezusa lub, że Bóg Ojciec się nie liczy. Pierwsi chrześcijanie modlili się zarówno do Boga Ojca w imieniu Jezusa, jak i bezpośrednio do Chrystusa (Jana 16:23; Dzieje 7:59). Imię Jezus jest po prostu imieniem drugiej Osoby Trójcy Świętej. Tytułem trzeciej Osoby Trójcy, to jest Ducha Świętego jest greckie słowo „Parakletos” czyli „Pocieszyciel”, „Orędownik”, „Rzecznik”.

Brak komentarzy: